Eind februari 2025 kregen wij een noodoproep van het Islamabad Wildlife Management Board (IWMB) met het verzoek te assisteren bij de redding en behandeling van een zeven jaar oude Aziatische zwarte beer. 

De Pakistaanse autoriteiten hadden de ernstig gewonde beer in beslag genomen. Hij bloedde op meerdere plekken in zijn gezicht, uit zijn oren en op zijn rug. Zijn verwondingen waren het gevolg van wrede hond-beergevechten waarin Rocky jarenlang voor zijn leven heeft moeten vechten. Rocky werd namelijk gebruikt als lokbeer (baiting bear). In deze bloedsport worden beren gedwongen om tegen getrainde vechthonden te vechten terwijl toeschouwers toekijken.  

Toen ons team Rocky voor het eerst aantrof, was hij in shock. Hij had meerdere wonden in zijn gezicht en op zijn rug en trilde constant. We hoorden dat hij 35 wrede gevechten heeft overleefd, waarin hij 35 keer voor zijn leven heeft moeten vechten tegen vechthonden. Als eerbetoon besloten we hem ‘Rocky’ te noemen.  

Rocky werd verdoofd en kreeg van ons noodhulpteam de dringende medische zorg die hij nodig had. De bijtwonden in zijn gezicht, tong en oren werden behandeld en zijn neusring en de ketting om zijn nek werden verwijderd. Tijdens het onderzoek kwamen we erachter dat al Rocky’s tanden wreed zijn verwijderd. Dit wordt vaak hardhandig gedaan op jonge leeftijd, zonder verdoving, zodat de beer geen zware verwondingen kan toebrengen aan de honden. Het leidt vaak tot slecht genezen kaakbreuken, wat ook bij Rocky het geval blijkt.  

Rocky herstelt inmiddels goed van zijn operatie en krijgt pijnbestrijding en antibiotica om zijn herstel te bevorderen. Onze experts hebben in samenwerking met het IMWB een speciaal dieetplan voor hem gemaakt. Zo weten we zeker dat Rocky de juiste voeding krijgt en het ook goed kan eten gezien het feit dat hij geen tanden meer heeft. Hij krijgt nu alle rust en tijd die hij nodig heeft om verder te herstellen van zijn traumatische verleden. Een ding is zeker: zijn vechtdagen liggen nu achter hem.  

Ondanks het feit dat het verboden is, ook in Pakistan, blijven berengevechten helaas een realiteit. Jarenlang misbruikt, vastgeketend en gewond raken, laat diepe fysieke en mentale sporen achter bij de beren. Vaak worden hun tanden verwijderd of afgevijld zodat ze de honden en de mensen niet zwaar kunnen verwonden. Dit wordt meestal gedaan als de beer nog erg jong is, zonder verdoving. We zien vaak oude, slecht genezen kaakbreuken bij vechtberen, een teken hoe hardhandig het verwijderen van de tanden eraan toe gaat. Ook worden vaak de klauwen van de beer verwijderd of afgevijld en hebben de meeste vecht- en dansberen een neusring. Deze ring wordt eerst heet gemaakt en dan door het gevoelige vlees van hun neus en kaak gestoken. Via een touw kunnen de eigenaren van de beer ze zo hardhandig onder controle houden. Sommige beren hebben daarnaast ook nog een ketting om hun nek of poten. 

In Pakistan is de praktijk van dans- en vechtberen een eeuwenoude traditie, ooit in het land geïntroduceerd als sport door het Britse rijk. Tegenwoordig is het verboden in Pakistan om beren in privébezit te houden of te gebruiken voor dans- of vechtpraktijken. De autoriteiten treden de afgelopen jaren dan ook hard op. Ze arresteren de eigenaren en betrokkenen, nemen de beren in beslag en eisen hoge boetes of celstraffen. Helaas worden er in de provincie Punjab een toenemend aantal incidenten gemeld. Exacte aantallen zijn moeilijk vast te stellen, maar de schatting is dat er in deze regio nog enkele tientallen tot zo’n honderd dans- en vechtberen in wrede omstandigheden leven.  

In 2024 werd onze hulp voor het eerst gevraagd door het opvang- en revalidatiecentrum van het IWMB. Ze vroegen ons om de acht geredde dans- en vechtberen die in het centrum leven, te behandelen. Daarnaast hielpen we ze met de redding en verplaatsing van Boogie en Laila, twee vechtberen die in beslag waren genomen en dringend medische zorg nodig hadden. Inmiddels zijn beide beren goed hersteld en genieten alle tien de beren van een zorgeloos leven in het opvangcentrum in Islamabad.