In Indonesië worden orang-oetans met uitsterven bedreigd doordat hun natuurlijke leefgebieden steeds kleiner worden door ontbossing. Daarom staat deze roodbruine apensoort al jaren op de rode lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN. Het komt door de grootschalige landbouw dat hun leefruimte, het regenwoud, wordt vernietigd. Ze hebben steeds minder ruimte om te leven. In de afgelopen 30 jaar is het regenwoud op de Indonesische eilanden Sumatra en Borneo bijna gehalveerd. Dit gebeurt omdat er steeds meer vraag is naar landbouwgrond en grondstoffen zoals kolen en palmolie, waardoor het regenwoud en de orang-oetans langzaam verdwijnen. Ook worden jonge orang-oetans gevangen genomen en verkocht als huisdier. De moeder wordt dan bijna altijd gedood. Hierdoor zijn er steeds meer jonge orang-oetans die geen moeder meer hebben.

Door de krimpende leefomgeving van orang-oetans komen orang-oetanmoeders steeds vaker in contact met mensen. Helaas overleven veel apen deze ontmoetingen niet, waardoor hun kleintjes achterblijven. Om te overleven hebben ze hulp nodig. We werken daarom samen met onze partnerorganisatie 'Jejak Pulang' in Indonesië om een speciale school te bouwen voor deze orang-oetanwezen. Gedurende meerdere jaren worden ze hier door mensen getraind, zodat ze als volwassen dieren weer in het wild kunnen worden vrijgelaten.

Het 'opvoeden' van orang-oetanweesjes kost veel tijd. Het laat zien dat mensen en apen op elkaar lijken, omdat orang-oetan kinderen pas volwassen worden op 14-jarige leeftijd. Het onderwijs begint al op jonge leeftijd en gaat door totdat de orang-oetan oud genoeg is om zelfstandig in het wild te leven. Dit betekent dat het trainen van een orang-oetan meer dan tien jaar duurt. De grootste uitdaging in het trainingsproces is het opbouwen van een band tussen de orang-oetan en zijn menselijke verzorgers, zonder dat het te menselijk wordt.

Als ze nog heel jong zijn, is het heel belangrijk voor orang-oetans om een nauwe band te hebben met een moederfiguur of een persoon aan wie ze gehecht zijn. Net als menselijke kinderen hebben ze een moeder nodig. Omdat hun eigen moeder er niet meer is, hebben we een team van menselijke vervangende moeders die liefdevol voor deze kleintjes zorgen. Het is ook noodzakelijk dat ze contact hebben met andere orang-oetans voor hun ontwikkeling. We willen dat ze een normaal leven leiden in het regenwoud, met één groot verschil: hun moeder is een mens. Ze brengen het grootste deel van de dag door in het bos, samen met andere orang-oetans. Ze leren van hun vervangende moeders en andere apen door hen na te doen. Dit is vergelijkbaar met hoe hun echte moeders ze zouden leren. Deze vrijheid stelt ze in staat om zich goed voor te bereiden op het leven in het regenwoud. Naarmate ze ouder worden, laten hun vervangende moeders en vaders hen steeds meer los, zodat ze zelfstandig het bos kunnen verkennen.